หากมองภาพรวมเศรษฐกิจในประเทศไทย จะเห็นว่าการค้าเสมือนเส้นเลือดที่หล่อเลี้ยงชีวิตความเป็นอยู่ของคนทั้งประเทศ เพราะไม่ว่าจะอยู่แห่งหนตำบลใด ทุกคนล้วนจำเป็นต้องซื้อหาสินค้าอุปโภคบริโภคไม่มากก็น้อย แต่ในช่วงก่อนปี 2500 ธุรกิจการค้าที่สำคัญมักกระจุกตัวแต่ในเพียงเมืองใหญ่เท่านั้น ความรู้และการแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับการค้าเพื่อให้กิจการรุดหน้านั้น ยังไม่ครอบคลุมทั่วถึงทั้งประเทศ ในปี 2503 นายบรรเจิด ชลวิจารณ์ ประธานหอการค้าไทย และนายเชื้อ ชนานพ หนึ่งในคณะกรรมการหอการค้าไทยในขณะนั้น ได้มีแนวคิดริเริ่มจัดตั้ง “หอการค้าจังหวัด” โดยนำร่องที่จังหวัดชลบุรีก่อนเป็นแห่งแรก
หอการค้าจังหวัดถือเป็นกลยุทธ์ที่สำคัญในการพัฒนาหอการค้าไทยและเศรษฐกิจของประเทศให้ก้าวหน้าแบบองค์รวม เพราะสมาชิกในหอการค้าจังหวัดมาจากผู้ประกอบวิสาหกิจทุกหมู่บ้าน ตำบล อำเภอในเขตจังหวัดนั้น ซึ่งสามารถรวบรวมและให้ข้อมูลที่แท้จริงเกี่ยวกับสภาวะการค้าและการลงทุนในระดับภูมิภาค รวมถึงได้มีโอกาสช่วยเหลือ แก้ไขปัญหาเมื่อสมาชิกพบอุปสรรคในการดำเนินงาน หอการค้าจังหวัดทำให้ธุรกิจการค้าภายในชุมชนเข้มแข็ง ซึ่งย่อมส่งผลดีต่อเศรษฐกิจระดับมหภาคด้วย
